Gram od pięciu lat i chcę z tym skończyć
Uzależnienie to termin, który początkowo oznaczał nadużywanie narkotyków, leków, papierosów czy alkoholu. Jednak w dzisiejszych czasach słowo to może dotyczyć zupełnie innej sfery życia. Rozwijająca się technologia, a przede wszystkim przemysł gier powodują, zwłaszcza u młodych ludzi, formy przypominające uzależnienie.
Termin ten sprowadza się do silnej potrzeby wykonywania jakiejś czynności lub zażywania określonej substancji. Często bywa tak, że będąc od czegoś uzależnionym odcinamy się od świata. Wszystko inne, co do tej pory było dla nas ważne, schodzi na dalszy plan. Zwykle idzie to w parze z odcięciem się od znajomych, czy nawet najbliższej rodziny.
Obecnie częstym obiektem uzależnienia są gry online. Przyznam, że za dawnych czasów zdarzyło mi się grać w popularne MMO (Massively Multiplayer Online). Tego rodzaju gry same w sobie nie są złe, jednak posiadają pewne cechy, które uzależniają, przez co nie można przestać grać, na przykład po uzyskaniu pewnego poziomu. Nie każdy jest w stanie opuścić grę, czy pozostawić niedokończoną misję. Oczywiście co drugi rozgarnięty gracz z łatwością zmiecie taką grę ze stołu i na tym temat się skończy. Jednak ja sam miałem okazję się przekonać, że ludzie, którzy na co dzień wydają się ułożeni i ambitni, siadają do gry i szkoła, czy znajomi przestają być priorytetem.
Początki są, tak jak w każdym uzależnieniu, niewidoczne. Pojawia się informacja o nowej grze, która wydaje się być ciekawa. Nic nie wskazuje na to, że poza kilkoma dniami spędzonym przed komputerem wydarzy się coś o wiele gorszego.
Następnie zauważalne jest coraz większe oddalanie się uzależnionego od grona znajomych. Z taką osobą nie można w żaden sposób nawiązać kontaktu w realnym świecie. Sam doświadczyłem sytuacji, w której kolega nie przyszedł na umówione spotkanie. Ważna okazała się jakaś misja, która uniemożliwiła naszemu koledze nawet przedzwonienie do nas i poinformowanie, że się nie pojawi.
Wyobraźmy sobie zatem serię nieodbytych spotkań. Uważam, że nawet osobie o największej cierpliwości znudziłoby się zapraszanie wiecznie zajętego gościa. Dawni znajomi przestają istnieć, jedyni, o jakich uzależniony myśli, są za ekranem komputera, pod postacią biegających stworków.
Ostatnim i chyba najbardziej przykrym etapem tego dramatu wydaje się być powrót do rzeczywistości. Wyobraźmy sobie, że wracamy do świata, w którym wszyscy i wszystko poza nami się zmieniło. Na dodatek poprzez swoją fascynację życiem wirtualnym nie do końca pamiętamy, jak zachowywać się wśród rówieśników. Największa tragedia jest wtedy, gdy uzależnienie pojawi się w bardzo niefortunnym czasie. Rok maturalny mojego znajomego zamienił się w niekończący się seans gier online. Jak łatwo się domyśleć matura to nie był najlepiej przez niego zdany egzamin, a co za tym idzie dalsze możliwości kształcenia nieco się zawęziły. Jedna gra zaprzepaściła szanse na lepsze życie.
O uzależnieniu narkotykami czy alkoholem dużo się mówi w mediach, normalnością jest istnienie grup wsparcia. Jednakże uzależnienie od gier online nie stało się jeszcze tematem medialnym. Dlatego też warto o tym mówić. Trzeba ludzi uświadomić o złym wpływie takich gier na zdrowie psychiczne grających w nie osób.
(Łukasz Raczkowski)
