Stres? Wolę bez!
Stres prędzej czy później dopada każdego, nawet najbardziej uodpornionego studenta, któremu niestraszna żadna sesja, egzamin czy miłosny problem. Jednak czasem i największy twardziel upadnie pod jarzmem stresującego dnia. Wówczas trzeba będzie, w paru słowach, wziąć się w garść i dać napięciu popalić!
Głównym zadaniem wówczas stanie się rozszyfrowanie, co nas najbardziej stresuje oraz jak nasz organizm na to reaguje. Okazuje się, że nie każdy przeżywa nerwowe sytuacje tak samo! Mówi się o trzech różnych typach odbioru stresu.
Pierwsze objawy stresu
Pierwszym z nich jest fizyczny, przejawiający się bólami mięśni (np. napiętym karkiem), skurczami żołądka, bezsennością. Wrażenie fizycznej ciężkości, braku energii do działania może być dalszym i to niezwykle nieprzyjemnym skutkiem zignorowania objawów. Ten rodzaj stresu najlepiej jest zwalczyć odpowiadającą mu bronią, czyli metodami fizycznymi. Relaksujący kilkunastominutowy masaż, ciepła kąpiel z aromatyczną świecą, czy choćby długi prysznic z ulubionym zapachowym żelem powinny pomóc. Gdy jednak to zawiedzie, skuteczną metodą może okazać się seria spokojnych wdechów i wydechów: długi wdech nosem, policzenie do trzech, wydech ustami. Takie ćwiczenia świetnie sprawdzają się o poranku i pozwalają wkroczyć w nowy dzień ze stoickim spokojem. Gdyby jednak również ten sposób nie przyniósł fali radości i zadowolenia z życia, pozostaje kolejny (chyba najmilszy): wyjście z przyjaciółmi na bardzo długi taneczny wieczór! Podczas tańca pracują wszystkie mięśnie organizmu, a ponadto wzrasta poziom endorfin – hormonów szczęścia, które naturalnie uśmierzają ból. Poza tym przy przyjaciołach każdy problem staje się mniej straszny.
Nie można tłumić
Czasem napięcie daje się we znaki, grając na naszych emocjach. Stres emocjonalny można łatwo zidentyfikować po nastroju: w związku np. z sesją pojawia się smutek, świat traci różową barwę. Na domiar złego problemy jakby się nawarstwiają, pojawia się myśli o ukryciu się, przeczekaniu. Kiedy tak się dzieje, należy działać od razu! Najlepszą metodą jest zaprzestanie tłumienia w sobie negatywnych emocji, po prostu trzeba je z siebie wyrzucić: dosłownie np. wypocić w biegu, podczas tańca, na siłowni, wykrzyczeć w jakimś bezludnym miejscu lub w przenośni np. rzucić o ścianę maskotką, puścić parę kaczek nad rzeką. Dodatkowo żeby uspokoić duszę, można zaszyć się w kącie z gorącą czekoladą i ulubioną książką czy filmem, albo wyjść do kina, teatru. Praktyczna rada: rezerwując bilet ulgowy przed spektaklem można zaoszczędzić parę złotych. Jeśli przeraża perspektywa kucia przez całą noc, a ulubiony serial czy spacer mógłby pomóc, warto zaryzykować ewentualne braki w wiedzy i sprawić sobie odrobinę przyjemności.
Relacje są ważne
Stres rzutuje także na relacje z innymi ludźmi. Wydaje się, że wszyscy zmówili się przeciwko nam i z nikim nie można dojść do słowa. Pojęcie samotnej wyspy staje się jak najbardziej aktualne. Niestety, taka izolacja wzmaga tylko problemy z otoczeniem. Najlepszym rozwiązaniem w tej sytuacji jest po prostu rozmowa i kontakt z ludźmi. Jeśli jednak problem leży w sposobie odbierania siebie: jestem niepotrzebny/a, trzeba spokojnie się zastanowić, pomyśleć o swoich sukcesach – za samo bycie na studiach należą się laury!! – i zorganizować coś miłego, np. urządzić wieczór filmowy dla znajomych, kolację tematyczną lub przy pięknej pogodzie wybrać się na piknik z czosnkowymi bagietkami. Najważniejsze to umieć określić, co tak naprawdę czujemy, czego potrzebujemy, a następnie powiedzieć to nie tylko najbliższym, ale przede wszystkim sobie.
(Ewa Reciak)
