Czy dorosły może być przyjacielem dziecka?
Każdy z nas chce mieć przyjaciela, z którym będzie mógł podzielić się swoimi radościami i troskami. Każdy pragnie bratniej duszy. Często zdarza się, że naszymi przyjaciółmi są rówieśnicy, którzy znają nas od małego, choć nie zawsze. Bywa , że los podsunie nam w najmniej oczekiwanym momencie drugą osobę, która zostaje powiernikiem naszych sekretów i niekoniecznie jest to rówieśnik.
Najbardziej znanym przykładem nietypowej przyjaźni między dzieckiem a dorosłym jest relacja Leona i Matyldy w filmie „Leon Zawodowiec”. Ona – nastolatka z patologicznej rodziny, on – płatny zabójca, czy jak sam siebie określa sprzątacz. Ich drogi zeszły się w momencie, gdy miejscowy diler mordował jej rodzinę. Matylda, ryzykując życie, zwróciła się po pomoc do sąsiada. Leon, z jednej strony chłodny profesjonalista, pokazał też wrażliwe oblicze, odgrywając rolę ojca i sprawując opiekę nad Matyldą.
Film ukazuje przemianę bohaterów, zaczynają się wzajemnie uzupełniać (Matylda uczy Leona czytać, zaś on ją zabijać), wspierać i pomagać, co ich do siebie zbliża. Leon poznał, czym jest wrażliwość, natomiast Matylda, że życie jest brutalne.
Punkt kulminacyjny ich przyjaźni to pełna dramatyzmu i przejęcia scena, kiedy to Leon ratuje Matyldę, oddając za nią życie, przez co umożliwia jej ucieczkę. Jest to dowód szlachetnej przyjaźni.
Kolejna historia jest nieco odmienna, choć również przyjaźń jest jej głównym motywem. „Mary i Max” to animowana opowieść o dwóch odmiennych osobach, które różnią się płcią, wiekiem oraz miejscem zamieszkania. Jednak jest coś co ich łączy – samotność. Mary to mała dziewczynka pochodząca z Australii, natomiast Max to dorosły mężczyzna mieszkający w Ameryce.
Zastanawiacie się pewnie jak ta dwójka się poznała, skoro mieszkają na różnych kontynentach. Otóż pewnego dnia Mary dowiedziała się, że dzieci w Australii są znajdywane na dnie kufla piwa. Postanowiła dowiedzieć się, jak wygląda to w Ameryce i korzystając z książki telefonicznej, wybrała przypadkową osobę, do której postanowiła napisać list. Wylosowała Maxa Horovitza. Mary, nie zdając sobie z tego sprawy, zapoczątkowała niezwykłą znajomość, która z czasem przerodziła się w przyjaźń. Zarówno Mary i Max byli osobami samotnymi, niezbyt urodziwymi, mającymi problem z samoakceptacją, dodatkowo Max cierpiał na zespół Aspargera i chorował na zaburzenia łaknienia. Napisali do siebie ogromną ilość listów, w których dzielili się swoimi problemami i próbowali nawzajem pomagać. Dwie bratnie dusze na dwóch różnych kontynentach w końcu postanowiły się spotkać.
Opowieść ta daje nadzieję wszystkim samotnym, że gdzieś na świecie każdy ma swojego przyjaciela, swoją bratnią duszę.
Te i wiele innych filmów, opowiadających o przyjaźni pomiędzy dzieckiem a dorosłym, ma za zadanie uświadomić odbiorcom, że każdy potrzebuje przyjaciela, nie ważne, czy jest nim dziecko, czy dorosły. Kiedy zaprzyjaźniamy się z kimś, wiek, wygląd, zainteresowania nie są istotne. Istotne jest to, że spotkaliśmy bratnią duszę dzięki czemu jesteśmy szczęśliwi.
(Ewa Górecka)
