Cezar musi umrzeć
Grupa więźniów odsiadujących w rzymskim zakładzie karnym o zaostrzonym rygorze wyroki za najcięższe przestępstwa bierze udział w przygotowaniach do wystawienia Juliusza Cezara. Ich aktorskie umiejętności sprawdza Fabio Cavalli, słynny włoski reżyser teatralny. Próby odbywają się we wszystkich możliwych miejscach: w wąskich, klaustrofobicznych więziennych korytarzach, na spacerniaku, w sali wizyt. Dzięki sztuce Szekspira do skazanych mafiosów, morderców i rabusiów, których twarzy nie skaziła dotąd refleksja o wartości życia i śmierci, powoli zaczyna docierać prawda o ich czynach…
Tematy zawarte w Juliuszu Cezarze – przyjaźń, lojalność, spisek, zdrada, pragnienie władzy, zabójstwo – pomagają skazanym odkryć w sobie pokłady skrywanych dotąd emocji i obudzić świadomość tego, co zrobili. Jeden z nich wyznaje, że odkąd poznał dramat Szekspira cela stała się dla niego prawdziwym więzieniem.
Skromny film nestorów włoskiej kinematografii – Paola i Vittoria Tavianich – jest zarazem zabawny i przejmujący. Jego autentyzm i precyzja zachwyciły jury tegorocznego Berlinale, skąd Cezar musi umrzeć wyjechał ze Złotym Niedźwiedziem.
Reżyserowie Paolo i Vittorio Taviani o filmie:
Nasz drogi przyjaciel opowiedział nam o pewnym doświadczeniu teatralnym, w którym brał udział. Po raz pierwszy od wielu lat zdarzyło mu się płakać w teatrze. Zaintrygowało nas to. Udaliśmy się więc do tego teatru – teatru w rzymskim więzieniu Rebibbia, na oddziale o zaostrzonym rygorze. Po przejściu wielu bram i blokad dotarliśmy na scenę, na której dwudziestu czy trzydziestu więźniów, w tym również skazanych na dożywocie, recytowało Boską komedię Dantego.
Zaproponowaliśmy Fabio Cavallemu, reżyserowi na co dzień pracującemu z więźniami, wystawienie Juliusza Cezara Szekspira. Przygotowywaliśmy sztukę razem z osadzonymi. Staraliśmy się skontrastować mroczność ich obecnego życia z poetycką siłą uczuć, takich jak przyjaźń i zdrada, morderstwo, udręka trudnych wyborów, cena władzy i prawdy, zawartych w sztuce Szekspira. Sięganie tak głęboko w dzieło jak to oznacza również patrzenie w głąb siebie, zwłaszcza kiedy się wie, że w końcu trzeba zejść ze sceny i wrócić do swojej celi.
Reżyseria: Paolo i Vittorio Taviani
Scenariusz: Paolo i Vittorio Taviani we współpracy z Fabio Cavallim
Zdjęcia: Simone Zampagni
Muzyka: Giuliano Taviani, Carmelo Travia
Dźwięk: Benito Alchimede i Brando Mosca
Montaż: Roberto Perpignani
Obsada: Cosimo Rega – Kasjusz, Salvatore Striano – Brutus, Giovanni Arcuri – Cezar, Antonio Franca – Marek Antoniusz, Juan Dario Bonetti – Decjusz, Vittorio Parella – Casca, Rosario Majorana – Metellus, Vincenzo Gallo – Lucjusz, Francesco De Masi – Treboniusz, Gennaro Solito – Cinna, Francesco Carusone – wieszcz, Fabio Rozzuto – Strato, Maurilio Giaffreda – Oktawiusz