Jak pisać dobre teksty?
Dobry tekst to taki, który coś w czytelniku poruszy – tzn. czytelnika rozbawi, zmusi do refleksji, zaciekawi, zachęci, pokaże mu coś nieznanego…
Aby poruszyć czytelnika, trzeba wiedzieć, kim jest czytelnik. Od odbiorcy zależy rodzaj, język, treść artykułu. Inaczej są napisane artykuły w Tygodniku Powszechnym, a inaczej w Bravo Girl.
1. Żeby nawiązać kontakt z czytelnikiem, w artykule powinna być jakaś myśl, teza, pomysł – tzn. coś, co streszcza artykuł jednym zdaniem. To zdanie wcale nie musi być odkrywcze i genialne – może nawet brzmieć banalnie. Ale ważne jest żeby autor sam wiedział, co chce napisać.
2. Mając tezę, koncepcję, pomysł – trzeba ją tak rozwinąć, żeby zaintrygować czytelnika. Czytelnika mogą zainteresować:
-
fakty których nie zna
-
wypowiedzi w tym temacie innych osób
-
osobiste przemyślenia i doświadczenia autora na końcu raczej jako konkluzja
Bardzo ważne jest dobranie odpowiednich proporcji: jeżeli będą same fakty – artykuł będzie „suchy” i bezosobwy. Jeżeli będą same przemyślenia – artykuł będzie „przegadany” i raczej mało interesujący.
3. Mając tezę artykułu, fakty, przemyślenia warto jest się zastanowić czy warto o tym pisać – to znaczy, czy to, co powstanie będzie odkrywcze, interesujące, ciekawe czy zabawne dla czytelnika…
4. Artykuł składa się z następujących części:
-
tytuł – powinien zaintrygować czytelnika, chociaż nie musi streszczać zawartości
-
nadtytuł – niekonieczny, przydaje się kiedy mamy 2 pomysły na tytuł i nie wiadomo, który wybrać
-
akapit wprowadzający(lead) – powinien zaintrygować czytelnika, skłonić do przeczytania. Może zawierać np. kontrowersyjne pytanie…
-
akapity tekstu – opisane jako śródtytuły
-
podsumowanie – powinno odnosić się do tezy artykułu
-
podpis i ew. e-mail – miło jest dostawać maile po publikacji…
5. Formatowanie tekstu
-
powinien być jasny podział tekstu na akapity. Akapit powinien mieć od trzech do kilkunastu zdań
-
zdanie mające więcej niż 3 linijki tekstu będzie niezrozumiałe dla czytającego
-
wszelkie operacje na kolorach, wielkościach czcionek, podziale tekstu na kolumny, nagłówkach i stopkach można sobie darować – i tak wygląd artykułu będzie dopasowany do całej gazety
-
można fragmenty tekstu pogrubiać (nie więcej niż jedno zdanie) lub pisać kursywą (czyjeś wypowiedzi, cytaty etc.)
6. Ortografia i interpunkcja
-
nie ma ludzi, którzy nie robią błędów – są tylko ludzie, którzy nie poprawiają swoich błędów. Słownik ortograficzny podstawą pisania artykułu jest!
-
przecinki i kropki stawiamy po wyrazie bez spacji, bo przecinku/kropce jest spacja i następny wyraz
-
myślniki oddzielone od tekstu spacjami, myślnik (–) to nie jest minus (-)
-
trzy wykrzykniki w 95% przypadków można zastąpić jednym. Trzy wykrzykniki w nawiasie są bez namysłu usuwane przez korektora.
-
jeden nawias na akapit zupełnie wystarczy
-
trzykropek ma trzy kropki. Trzy. Nie cztery, nie pięć i nie osiemnaście. Trzy. A po trzykropku piszemy z wielkiej litery
7. Inne
-
ostrożnie z wyrazami potocznymi – mogą być obraźliwe („podszedł do mnie taki jeden żul”), lub nie wszyscy je znają („idziemy na szago”)
-
ostrożnie z wyrażeniami wziętymi z języka mówionego: „… Dlaczego? Ano, ponieważ…”. Nie są potrzebne i są nieeleganckie
-
uwaga na związki frazeologiczne – trzeba sprawdzać, żeby się nie zapędzić za daleko („gołe fakty”)
-
co to oznaczają „tudzież” lub „bynajmniej”? W razie wątpliwości: słownik wyrazów obcych…
Stanisław Matczak
