Tadeusz Słobodzianek – Nasza klasa. Historia w XIV lekcjach.
Ocena 5/5
Literacka Nagroda Nike Dramat Nasza klasa jest pierwszym w czternastoletniej historii tej nagrody wyróżnionym dramatem, co według Tadeusza Słobodzianka stanowi uznanie dla całej polskiej dramaturgii – stojącej na bardzo wysokim poziomie, a mimo to niedocenianej.
Starożytny dramat podstawą swojej budowy uczynił dialog, interakcję bohaterów. Tu czytelnik natknie się na postaci jakby oddalone od swojego życia, zdystansowane wobec własnego cierpienia, które opowiadają swoje doświadczenia jak losy obojętnych im ludzi. Właściwie nie prowadzą dialogu, sami sobie są narratorami i bohaterami, a przez swoje wypowiedzi snują jedną, spójną opowieść o pewnej tragedii, która się wydarzyła. Nie ma słusznej wersji. Nie ma moralizowania. Nie ma oskarżeń. Są pytania. O moralność, o stosunek jednostki do zbiorowości, w której żyje, o to, co i kiedy można nazwać naszym, swoim.
Tytuł kojarzy się z piosenką Jacka Kaczmarskiego oraz nazwą portalu społecznościowego. Rozsiani po świecie, kiedyś marzący na temat własnej przyszłości, dziś ją weryfikujący, na bieżąco możemy śledzić losy ludzi, których poznaliśmy w dzieciństwie. Co ciekawe, refleksja nad serwisem nieodległa jest od tej, jaką na temat kondycji relacji międzyludzkich można wysnuć z tekstu Słobodzianka.
Sztuka miała swoją premierę 16 października 2010 roku na deskach Teatru na Woli im. Tadeusza Łomnickiego, którego dyrektorem jest sam autor sztuki, którą wyreżyserował Ondrej Spišák, Słowak znany ze scenicznej realizacji innego dramatu tego samego autora Merlin. Inna historia. W połowie września 2011 roku (15 i 16) będzie można ją obejrzeć po raz kolejny. Może ktoś zechce się wybrać?
