Jeanne Kalogridis – Żona inkwizytora
Pascal 2013
Ocena: 4,5/5
„Żona inkwizytora” Jeanne Kalogridis to nie tylko niezwykle wciągająca powieść historyczna, pełna spisków i oszustw, ale przede wszystkim opowieść o miłości, lojalności i poświęceniu. Książka już samą okładką zachęca do zagłębienia się w klimaty XV-wiecznej Hiszpanii, poznania dworskich intryg i wszystkich tajemnic mrocznych czasów inkwizycji.
W hiszpańskiej Sewilli dochodzi do konfliktów społecznych i samosądów na tle wyznaniowym. Królowa Izabela, chcąc zapobiec rzezi niewinnych, zarządza inkwizycję mającą zbadać, kto tak naprawdę jest heretykiem. Niestety królewscy wysłannicy są nieuczciwi, chciwi i okrutni.
Do życia w tak strasznych czasach została zmuszona Marisol Garcia. Ojciec dziewczyny, zrozpaczony po śmierci żony, postanawia wydać ją za mąż za jednego ze świeckich inkwizytorów, aby uchronić ją przed wszelkimi podejrzeniami. Małżonkiem nie zostaje jednak jej dawny narzeczony, ale wróg – znienawidzony Gabriel Hojeda. Jak się okazuje, pan młody wraz ze swoim bratem (zakonnikiem!) zamierza wykorzystać Marisol do niecnych celów. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdy w mieście pojawia się były ukochany dziewczyny, a inkwizycja oskarża o herezję jej ojca, wtrąca go do więzienia i zajmuje cały majątek rodzinny.
Co prawda postacie głównej bohaterki, jej męża i dawnego ukochanego są fikcyjne, ale braciszek Hojeda, naczelni inkwizytorowie i królowa Izabela to postacie rzeczywiste. Akcja rozgrywa się w czasach hiszpańskiej inkwizycji, co bardziej dociekliwych z pewnością zachęci do pogłębienia swojej wiedzy historycznej na temat zdarzeń, do których doszło we wczesno nowożytnej Hiszpanii oraz w bajecznej krainie Sefarad, niezwykle barwnie opisanej przez autorkę:
Powiadają, że kiedy Bóg Wszechmogący stworzył niebo i ziemię, kraina Sefarad poprosiła go o pięć błogosławieństw: błękitne niebo, piękne kobiety, obfitość ryb i plonów i sprawiedliwego władcę. Bóg spełnił te błagania z wyjątkiem ostatniego – obdarzając Sefarad sprawiedliwością, sprawiłby bowiem, że kraina nasza stałaby się drugim ogrodem Edenu.
Powieść spodoba się także tym, którzy interesują się kulturą żydowską. Zapisane tu zostały tradycje i obrządki, a także pieśni i piękne modlitwy w języku hebrajskim, tłumaczone później na naszą ojczystą mowę. Książka zachwyca również pod względem technicznym. Każdy esteta przyzna, że została ładnie wydana. Piękne zdjęcie na okładce i wytłaczany tytuł to nie jedyne zalety. Strony nie są śnieżno białe, ale delikatnie pożółkłe, co jest bardzo praktyczne – podczas lektury zdecydowanie mniej męczą się nam oczy. Ponadto, wszystkie rozdziały powieści są podzielone na fragmenty, dzięki czemu można ją czytać „mniejszymi porcjami” nawet w autobusie czy tramwaju, nie martwiąc się o to, że będziemy musieli przerwać w połowie akcji.
Jednak nie można powiedzieć, że jest to książka kompletnie bez wad. Przedstawia nieskomplikowany obraz rzeczywistości – coś jest albo dobre, albo złe. Niektóre postacie są zbudowane bardzo prosto – żeby nie powiedzieć zbyt prosto. Na przykład jedyną „siłą napędową” Gabriela Hojedy jest chęć posiadania – głównie bogactwa, ale również Marisol. Choć może z drugiej strony właśnie tak miało być… Może człowiek, który ślini się na sam widok pięknej dziewczyny lub worka złota, rzeczywiście miał być takim nieskomplikowanym, miotanym przez żądze człowiekiem, który nie cofnie się przed niczym?
Poza tym trzeba przyznać, że niektóre rozwiązania akcji są dość banalne i niestety stosunkowo łatwo można odgadnąć, jak dalej potoczą się losy bohaterów. Jednak mimo to końcówka może zaskoczyć.
„Żona inkwizytora” to książka, w której każdy znajdzie coś dla siebie – miłość, nienawiść, lojalność, zdradę, intrygi i tajemnice. Spodoba się entuzjastom historii, miłośnikom kultury żydowskiej i wielbicielom spisków, ale przede wszystkim amatorom romansów.
