Socrates Cafe
Jest środa, godzina 18. Od budynków odbija się echem stukot wąskich obcasików uderzających o chodnik. Platynowa blondynka z powitalnym wrzaskiem rzuca się na grupkę okularników-ważniaków, stojących przed wejściem do kawiarni.
Zaczynają żywo dyskutować. Po chwili dołącza do nich dwóch metali oraz dystyngowana emerytka. Nie minęła minuta, a pojawiły się dwie roztargnione dziewczyny z teczkami na rysunki w dłoniach, a tuż za nimi wysoki, sztywny krawaciarz.
Wydaje się, że nie ma nic, co łączyłoby wymienione postacie, ale piętnaście minut później będą kręcić głowami w reakcji na poglądy jednego z nich i zgłaszać się do kolejki, żeby wyrazić swój sprzeciw. Oto mamy przekrój przez kilka skrajnie różnych postaw i osobowości, które łączy zainteresowanie jedną z mniej popularnych dyscyplin intelektualnych: filozofią.
Zazwyczaj, mówiąc o hobby, mamy na myśli zajęcie wykonywane w pojedynkę. Pan Grzegorz szaleje na punkcie wiklinowych koszyczków, a pani Gosia kolekcjonuje miecze. Ale są też osoby, których konik w pojedynkę jedynie truchta i dopiero w grupie nabiera zawrotnych prędkości. Kilka bliskich mi osób może śmiało stwierdzić, że ich zainteresowanie nie rozwijałoby się tak szybko, gdyby nie ciągłe spory, które ze sobą toczą.
Arche dyskusji
Pomysł filozoficznych dyskusji został wyniesiony jeszcze z liceum, zainspirowany lekcjami etyki. Z myślą o kontynuowaniu spotkań, czwórka kumpli: Michał, Adam, Wojtek i Kocik, postanowiła stworzyć Trójmiejską Akcję Filozoficzną, której głównym celem było organizowanie spotkań dyskusyjnych. Początkowo, jako grupa znajomych bez statusu stowarzyszenia, spotykaliśmy się w różnych udostępnionych nam miejscach. Na jednym z takich wieczorów pojawił się Tomek, który, zainteresowany naszą działalnością, powiedział nam o istnieniu Sokrates Cafe w Gdańsku. Nie minęło dużo czasu, a decyzja została podjęta. W maju 2011, odbyło się pierwsze Sokrates Cafe Gdynia.
Źródeł tej inicjatywy należy szukać w USA. Polega ona na spotkaniu się dowolnej grupy osób, której głównym celem jest pogadać. Na początku każdy z uczestników może podać temat, na który chciałby podyskutować. Moderator spisuje pomysły. Dyskusję rozpoczyna się po głosowaniu, które ma na celu wyłonić zwycięski temat.
Pytanie proszę
Na jakie tematy dyskutujemy? Jest jedno podstawowe kryterium: muszą być na tyle interesujące, by skłonić jak najwięcej ludzi do wyrażenia poglądów. Mogą być kontrowersyjne, mogą dotyczyć różnych sfer. Polityczne. Sporne. Życiowe. Przykłady? Oto kilka z nich: Czy z każdym warto rozmawiać? Czy istnieje godna śmierć? Dlaczego rzeczy zyskują na wartości z wiekiem? Eugenika: moralne tabu czy konieczność? Czy wszystkich ludzi należy kształcić? Czy relatywizm chroni nas przed złymi ideologiami?
Zazwyczaj słowo filozofia kojarzy się z grupą łysych brodatych dziadków w togach, prowadzących monotonne dysputy przy użyciu skomplikowanych terminów. Sokrates Cafe nie ma nic wspólnego z tymi wyobrażeniami. Zapewniam, że wyglądamy całkiem normalnie, a zazwyczaj po spotkaniu wyruszamy na integracyjne piwo.
Sokrates Cafe odbywają się regularnie, w księgarnio-kawiarni w centrum Gdyni (http://sokratescafe.pl/). Nasza czasem mniejsza, czasem większa grupa zawsze wychodzi bogatsza, zazwyczaj o kilka pytań bez odpowiedzi, ale przecież o to chodzi. Filozoficzna pasja w pewien sposób stała się integralną częścią naszego życia i tych wieczorów (oraz wspólnego piwa) każdy z nas oczekuje z przyjemnością.
(Natasza Wylężek)
