Meszuge – Alkoholizm zobowiązuje
Ocena: 3/5
Alkoholizm zobowiązuje
Meszuge
WAM 2012
Na okładce połączone ze sobą fragmenty układanki z uwypuklonym jednym elementem, zawierającym klucz. Prowokacyjny tytuł – Alkoholizm zobowiązuje – z nieco łagodniejszym, mającym być wytłumaczeniem, podtytułem – Nie tylko dla alkoholików gawędy o trzeźwym myśleniu, odpowiedzialności i rozwoju osobistym. Symbolicznie i intrygująco, ale właściwie czego możemy się spodziewać biorąc do ręki tę pozycję?
Trudno powiedzieć, do czego ją zakwalifikować. Czy to bardziej poradnik, czy autobiografia? Jakkolwiek o autobiograficzności nie ma wątpliwości w przypadku innych książek tego pisarza „Z piekła do trzeźwości” oraz „Alkoholik”, tak tutaj stanowi to nie lada zagadkę, nie jedną (niestety?) w tym dziele.
Autor nie pozostawił nas jednak bez żadnych wskazówek: otóż znajdziemy narrację 1-osobową, bardzo ekspresyjną, wzbogacaną przysłowiami, pytaniami retorycznymi, stwierdzeniami zaczerpniętymi z różnych języków, przy jednoczesnej prostocie i zrozumiałości. Znajdziemy również konstrukcję zdań zaprzeczającą jakoby narrator był autorytetem w opisywanej dziedzinie, odsuwanie od siebie odpowiedzialności za swoje słowa, pisanie z pozycji obserwatora i własnych doświadczeń.
Nie trudno jednak, zwłaszcza w dodatku Sponsorowanie w AA, doszukać się konkretnych porad m.in. jak krok po kroku wybrać swojego sponsora i o ten sponsoring poprosić. Misz masz gatunkowy dopełnia objaśnienie narratora, iż jest to zbiór „esejów oraz innych tekstów” ukazujących się w różnych tematycznych biuletynach i periodykach wspólnoty AA w Polsce opatrzony komentarzami, objaśnieniami itp.
Największą zagadką książki jest tytułowe zobowiązanie, jakie niesie ze sobą alkoholizm. Być może taki był autorski zamysł, aby zaintrygować i nie dać nigdzie konkretnej odpowiedzi, zasłaniając się anonimowością czy też obawą przed niewłaściwym odczytaniem interpretacji.
Nie od dziś wiadomo, że świat alkoholików tych czynnych, czy tych należących do wspólnoty AA, starających się zawrócić ze złej drogi, jest zamkniętą historią, gdzieś obecną obok normalnej prozy życia, w której przyzwyczailiśmy się funkcjonować. Choroba, jaką jest alkoholizm, niestety nie należy do rzadkich a mimo to, nie wiemy o niej wiele. Dobrze więc, że powstają książki mające zwiększać naszą świadomość, źle natomiast jeśli zamiast wprowadzić nas w problem „drzwiami”, robi się to „oknem”, pozwalając jedynie zajrzeć do tego świata a nie w pełni go zrozumieć.
Podążając za notatką wydawniczą w książce powinniśmy znaleźć tematy uniwersalne, dotyczące nie tylko alkoholików i owszem takie dygresje znajdziemy… przez pierwsze 50 stron. Bo trudno, żeby osobę nie związaną ze środowiskiem mityngowych zajęły informacje o warsztatach, służbach, spotkaniach, które nie sposób zrozumieć, jeśli nie czytało się nigdy literatury Wspólnoty AA lub nie widziało takich sytuacji na własne oczy.
To trochę tak, jakby starało się zrozumieć teorię względności, nie mając nigdy do czynienia z fizyką. Nawet mimo usilnych starań musimy się pogodzić z tym, że nadal to, co „anonimowe” takim pozostanie i choć parę zjawisk zostanie nam wyjaśnionych to jednak nadal jest to krążenie po omacku w ciemnym pokoju niewiedzy.
