Być sobą, czyli kim?
Chcemy być sobą, chcemy być sobą wreszcie. Ale czy to takie proste? A może w ogóle niemożliwe?
Nie lubimy zdań rozkazujących. Prawdę mówiąc, mamy ku temu powody. Od dzieciństwa wiemy, że jeśli ktoś zwraca się do nas w tym trybie, nic przyjemnego nas nie czeka. Wynieś śmieci! No nie! Muszę?! Pokaż dzienniczek! Oj, to już chyba wolę wynieść śmieci. Wyciągnijcie karteczki! Najchętniej udalibyśmy głuchych przy każdym zdaniu zawierającym polecenie, nakaz czy choćby sugestię. Jest jednak wyjątek.
Bądź sobą! Niby nic nadzwyczajnego w tym haśle nie ma: osiem liter, trzy sylaby i wykrzyknik. Ale co to znaczy być sobą? Na początek poszukajmy odpowiedzi w mediach. Całe sztaby fachowców pracują tam w pocie czoła wyłącznie nad tym, abyś był właśnie sobą, a nie kimkolwiek innym. A gdybyś nie wiedział, co dokładnie w tym celu robić, chętnie Ci podpowiedzą. Musisz tylko: kupić jogurt z żywą kulturą bakterii, ściągnąć na komórkę dwanaście polifonicznych tapet i dziewięć kolorowych dzwonków (lub odwrotnie), obejrzeć Jak oni śpiewają i zjeść podwieczorek w McDonald’s.
Szukajmy dalej
Nie, chyba to jednak nie to. Szukajmy dalej. Możesz próbować, niezależnie od okoliczności, zachowywać się zawsze tak samo. Po swojemu. Ale to bardzo trudne, chyba wręcz niemożliwe do spełnienia. Nie znam nikogo, kto na imieninach babci zachowywałby się identycznie, jak na osiemnastce koleżanki w pubie, a egzamin zdawał w tym samym stroju, w którym przedtem bawił się na juwenaliach. A trudno przecież zakładać, że wszyscy moi znajomi mają rozdwojenie jaźni. Jeszcze trudniej rozpoznać, która jaźń jest tą prawdziwą. Jeśli w ogóle któraś jest.
Po przeczytaniu powyższego mogłeś odnieść wrażenie, że bycie sobą to coś koszmarnie trudnego. A tymczasem wcale tak nie jest!
Poznać siebie
Przede wszystkim musisz poznać siebie. To warunek niezbędny. Jeśli sam nie wiesz, kim jesteś, Twoje próby sobą bycia są z góry skazane na porażkę. Zupełnie jak pisanie recenzji książki, której nie przeczytałeś (chociaż ponoć niektórym udaje się ta sztuka). Kiedy już jako tako siebie poznasz, spróbuj się polubić. To ważne! Jaka to przyjemność być kimś, kto budzi w Tobie jedynie negatywne emocje? Gdy już będziesz miał za sobą te dwa kroki, reszta przyjdzie sama. Poczujesz, że Ty to naprawdę Ty, a nie ktokolwiek inny, i że – co jeszcze ważniejsze – cieszysz się z tego! A wtedy przed Tobą najtrudniejsza część zadania: stawanie się coraz lepszym sobą.
Roman Czubiński
