Moc i niemoc. Jak zamienić niemoc w moc?
Kiedy kupujemy karnet na basen lub zapisujemy się na kurs językowy, jesteśmy podekscytowani i zadowoleni z siebie. Pierwsze tygodnie (rzadziej miesiące) weryfikują jednak nasze postanowienia.
Wytrwanie w postanowieniu to kwestia motywacji. Aby ją utrzymać, musimy spełnić trzy warunki.
Pierwszym z nich jest niezadowolenie z dotychczasowego stanu, odczuwanie deficytu czegoś, co jest nam potrzebne do zadowolenia.
Po drugie, powinniśmy wyznaczyć sobie cel, postrzegany przez nas jako potrzebny i użyteczny, którego osiągnięcie pozwoli nam uporać się z problemem.
I po trzecie, musimy wierzyć, że uda nam się ten cel osiągnąć. Wydaje się proste? No, to posłuchajcie.
Problem
Załóżmy, że przyszła zima. Trzeba schować rower. Na spacery też wychodzi się rzadziej. A tak miło napić się ciepłego grzańca…
Znajomy zwraca mi uwagę na brzuch. Przełknę to, z Piotrka zawsze był żartowniś. Gorzej, że kilka dni później tata Łukasza zauważa, że trochę
mi przybyło. Podczas rodzinnego spotkania okazuje się, że jestem cięższy od moich dwóch wyższych wujków. Komentarze rodziny i znajomych
stają się równie częste jak uwagi o pogodzie.
Myślę: mam problem. Psycholog powiedziałby, że odczuwam deficyt. Na horyzoncie pojawia się więc praktyczny i potrzebny (może aż za bardzo) cel. Chcę po prostu schudnąć! Spełniam więc już dwa warunki. A co z ostatnim? Czy naprawdę uważam, że potrafię zrzucić zbędne kilogramy? Jasne, jestem o tym święcie przekonany! Resztkę moich wątpliwości rozwiewa promocja w pobliskiej siłowni. Bez wahania kupuję trzymiesięczny karnet.
Opór materii
Pierwszy miesiąc. Odwiedzam siłownię regularnie, dwa razy w tygodniu po godzince. Głównie biegam, choć tego nienawidzę. Ale bieżnia to i tak najlżejsze z tych wszystkich narzędzi tortur.
Drugi miesiąc. Ależ narobiło się obowiązków! Tyle spraw do załatwienia przed Świętami… Na siłownię znajduję czas raz w tygodniu.
Trzeci… Po świętach trzeba odpocząć – tłumaczę sobie. Gdzieś z tyłu głowy pojawia się komunikat: siłownia!, ale długo i skutecznie go zagłuszam.
W końcu idę. Po tygodniach przerwy z lekkim zawstydzeniem proszę w recepcji o klucz do szatni. – Pański karnet stracił ważność –
z uśmiechem informuje recepcjonistka. – Czy chce pan wykupić kolejny?
Czego zabrakło?
Pamiętacie trzy warunki wymienione na początku artykułu?
Nadal czuję się źle ze swoją wagą. Wciąż jestem przekonany, że mogę schudnąć.
Tylko… Cel stracił dla mnie swoją użyteczność. Nie widzę potrzeby chudnięcia już teraz – na zimę. Przecież mogę to zrobić na wiosnę!
Albo i na lato…
Czego by o mnie nie mówić, na pewno nie jestem z tym problemem sam. W Internecie można znaleźć całe fora poświęcone kłopotom z utrzymaniem motywacji. Brak chęci do działania może dotyczyć każdej sfery życia – od nauki, przez ćwiczenia fizyczne, aż po zakupy. Jedni widzą w tym własną winę, inni obwiniają demotywujących znajomych, jeszcze inni winią rozpraszacze w postaci Internetu lub własnej wyobraźni.
Wszyscy jednak dostrzegają problem w swoim życiu. Przeczucie mówi mi, że także wielu z was, czytając opis moich perypetii, zadumało się: skąd ja to znam?
Artur Czaja
